De politiekapel naar een begrafenis (l) en een kapellid repeteert naast het repetitielokaal (r)

Het Fotoboek De Politiekapel in Suriname
De politiekapel verdient het om als muzikaal en cultuurhistorisch fenomeen vastgelegd te worden. De koloniale geschiedenis, de strijd voor eigen identiteit, het ontwikkelen van de eigen cultuur, de betekenis en functie van muziek in de Surinaamse samenleving, het komt allemaal samen in deze politiekapel. Vandaar het plan een fotoboek te maken over deze bijzondere groep politieagenten. Sara Blokland was meteen enthousiast evenals fotogaleriehouder Willem van Zoetendaal die de vormgeving doet. Beiden staan garant voor een boeiend fotoboek.

Muziekboek met kruis

Twee keer geselecteerd
1) Eerst door Martin Parr en Gerry Badger voor ‘A History Volume lll’.
2) En kort daarna door Frits Gierstberg en Rik Suermondt voor ‘Het Nederlands Fotoboek‘.

Cover fotoboek de Politiekapel van Suriname

ad 1) ‘A History Volume lll’
Het fotoboek De Politiekapel van Suriname is een van de 200 boeken die Martin Parr en Gerry Badger belangrijk vonden om bekendheid te geven vanwege het onderwerp, de manier waarop het verhaal wordt verteld en de benadering van het onderwerp:
Citaat uit hun boek:
“Suriname is the only Dutch-speaking country in South America. The former Dutch Guiana, it lies between French Guiana and Guyana on the continent’s northeast coast, and gained full independence in 1975. If the country’s police band seems an unlikely subject for a photobook, it s only because outsiders do not appreciate the social and political place of the band in the fabric of Surinamese society. It provides music for both official state and private events, and is considered an important part of the cultural scene in a country that so recently attained an independent sense of identity. The book can be considered ‘the book of the film’ of the same name by Afra Jonker, yet it is very much a separate creation by photographer and artist Sara Blokland and designer Willem van Zoetendaal. Like many contemporary photobooks, it is a multi-medi production, in that Blokland’s photographs of the band are combined with historical photographs taken from their archive. These are combined with her comprehensive documentation of the current band, which begins with formal portraits of all thirty two members, followed by images of the band playing or in rehearsal, and then details of their instruments, uniforms and insigna, shot in a looser style. Indeed, the book displays three or four styles or genres playing off each other in a typically Dutch manner, akin say, to the Bart Sorgedrager company book featured in Volume II, Mensenstroom (People and Electricity, see Volume ll, page 102). This in fact might be the Police Band’s ‘company book’, and Van Zoetendaal employs Dutch company book techniques using blocks of almost full-page pictures along with many smaller images in grids that not only enliven the book but almost catch visually the rythm of music.”

ad 2) Het Nederlands Fotoboek in 2012
Hierin worden 120 fotoboeken vermeld die zijn uitgebracht tussen 1945 en 2010.
Citaat uit hun boek:
“Het idee voor het fotoboek De Politiekapel van Suriname is ontstaan toen filmmaker Afra Jonker tijdens research voor haar gelijknamige documentaire ontdekte dat er weinig belangstelling bestond voor de politiekapel als cultureel historisch fenomeen. De kapel is echter een begrip binnen de Surinaamse samenleving zelf, waar muziek en dans een belangrijke rol spelen. Doordat de kapel zowel bij officiële gelegenheden als bij particuliere activiteiten muzikaal vertier brengt, vervult ze een sterke sociale functie. Jonker benaderde Willem van Zoetendaal als vormgever en vroeg kunstenaar Sara Blokland de fotografische reportage te verzorgen. Als kind van een Surinaamse vader heeft Blokland altijd al een bijzondere band gehad met Suriname, die telkens terugkeert in haar werk. Begin 2009 volgde zij een aantal weken de politiekapel en combineerde haar reportage met archieffoto’s. Deze door de tijd aangetaste opnamen van optredens en statige portretten reflecteren het koloniale verleden van Suriname. Op het skyleren titelloze omslag is het logo van de kapel gepreegd, wat het boek een chic uiterlijk geeft en de aanblik van een psalmboek. Dit ontwerp sluit aan bij de religieuze achtergrond van de kapelleden. De opbouw van de vertelling is even helder als simpel. Eerst worden alle 32 leden voorgesteld, door middel van een portrettenreeks met naamsvermelding. Daarna zien we de musicerende kapelleden, in de repetitieruimte of buiten marcherend, altijd met hun indrukwekkende instrumenten en traditionele uniformen. Behalve de kapelleden zijn ook de instrumenten, de kledingstukken en de diverse decoraties als emblemen, spelden en schouderstukken gedocumenteerd. De afwisseling van grids van kleine foto’s met grote spreads geven het boek ritme. Dankzij Bloklands scherpe oog voor de tradities en symbolen wordt de geschiedenis van de vijftigjarige Politiekapel van Suriname op een heel eigenzinnige manier verbeeld”.

Recensie Arno Haijtema (Volkskrant, 8 april 2010)

Volop blinkend koper
“De Amsterdamse fotografe Sara Blokland geeft de politiekapel van Suriname een gezicht. Sla het fotoboek De politiekapel van Suriname op, en je hart springt open. De Amsterdamse fotografe met Surinaams bloed Sara Blokland (1969) portretteerde alle leden van de in 1958 opgerichte kapel, die het Surinaamse maatschappelijk leven van tempo en swing voorziet. Niet alleen bij officiële gelegenheden treedt de kapel aan, ook bij bruiloften en jubilea – en natuurlijk voor optochten door Paramaribo. Blokland legde het dagelijks leven van binnenuit vast; de centrale repetities en het arrangeren per blazerssectie, de tochten en de concerten. Talrijke detailfoto’s sieren het boek, van epauletten en sierkoorden, insignes en decoraties. Detailopnamen zijn er van muziekbladen – soms tientallen jaren oud (copyright 1963, staat op een, gedrukt bij de firma Molenaar in Wormerveer). Een hoofdrol is er voor het blinkend koper en het hout van klarinetten en trommels: liefdevol worden de instrumenten in de hand gehouden door hun bespelers. Blokland maakte niet alleen zelf foto’s voor dit boek, ze diepte ook uit de archieven van de kapel vergeelde exemplaren op. Van bandleider André Arrias, die van 1990 tot 1993 de staatskapel leidde, een fusieorkest van de politie- en de militaire kapel uit de jaren tachtig. Na een paar jaar vond die staatskapel zijn einde en werd de politiekapel heropgericht. Er zijn foto’s van de band op het vliegveld uit 1965, waar premier Pengel en prinses Beatrix haar vrolijk lachend aan een inspectie onderwerpen. Uit dezelfde tijd stamt een prachtige zwartwitfoto waarop is te zien hoe Henry Lucien de Vries, de Nederlands gouverneur van Suriname, in vol ornaat tegen de achtergrond van palmbomen langs de muzikanten paradeert – een herinnering aan lang vervlogen koloniale tijden”.